«نظام‌های میراثی کشاورزی مهم جهانی» بهترین و برجسته­ترین نمونه ­های کشاورزی خانوادگی، سنتی و خرده‌پا هستند که از آزمون زمان سربلند بیرون آمده و الگویی برای پایداری در امنیت غذایی، اشتغال، سلامتی و محیط‌زیست محسوب می­شوند. بر اساس تعریف فائو، نظامهای جیاس، در واقع نظامهای بهره برداری برجسته و چشم اندازهایی هستند که دارای غنای قابل توجه جهانی از لحاظ تنوع بیولوژیکی بوده وحاصل سازگاری متقابل اجتماع با محیط، نیازها و تمایلات آن برای توسعه پایدار می باشد.

برنامه جیاس بر اهمیت ارتقای درک عمومی و دانش بین المللی در زمینه اهمیت کشاورزان خرده پا، مردم بومی، اجتماعات سنتی و کشاورزی خانوادگی تاکید دارد. زمانی که مساله امنیت غذایی در فضایی مطرح می شود که با تغییر اقلیم و محدودیت منابع طبیعی مواجه هستیم، اهمیت شناسایی و حفاظت از نظامهای میراثی کشاورزی بیشتر می شود.