چکیده

مباحث محافل علمی و اجرایی در سه دهه گذشته بیشتر متوجه واگذاری سرمایه های انباشته گذشته بوده و به نسبت این مسئله، به مبحث جذب سرمایه و راههای عملی جذب سرمایه گذاران در اقتصاد ملی کمتر توجه شده است.با تصویب و ابلاغ سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قانون و آئین نامه‌های اجرایی مربوط به تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی در سال 1381و قانون اصلاح مواردی از قانون برنامه چهارم و اجراء سیاست‌‌های کلی اصل 44 قانون اساسی در تاریخ 31/4/87" برغم بازشدن فضای بهتری برای طرح ،پیگیری و اجرای برنامه جذب و افزایش نرخ رشد سرمایه گذاری بویژه خارجی ولی هنوز در این زنجیره خلاء ها و کمبود های عملی مشاهده می شود. در این مقاله با روش تحلیلی فرآیند پیشنهاد می شود پایگاه مجازی سرمایه‌گذاری طراحی و پیاده شود. در واقع این پایگاه به مانند تخصیص یک «مکان جغرافیایی بازار» است که کلیه متقاضیان و عرضه کنندگان را در آن ناحیه گرد می آورد و از تلاقی این دو نیرو« معامله » رخ می دهد. با تشکیل این بازار،بویژه دو ضعف موجود«اطلاع رسانی » و«برقراری ارتباط نزدیک وصمیمانه» وبه تبع آن پیدا کردن مراجع دلسوز، متعهد، کارساز و معین که از مهمترین مشکلات متقاضیان سرمایه گذاری ،بویژه ایرانیان مقیم خارج از کشور است،برطرف خواهد شد و چرخه و هزینه جذب ،مشارکت و تحقق سرمایه گذاری به شدت کوتاه خواهد گردید. بطور کلی می توان ادعا نمود که با تشکیل این « بازار سرمایه گذاری» نرخ جذب و تحقق عملی سرمایه گذاری چندین برابر می شود.